Schoolreisje gaat er Links Af
Niet betalen en toch genieten. Een oer Hollandse houding ten voeten uit. Maar geldt die ook voor deelname aan het jaarlijkse schoolreisje? Groen Links en de SP vinden kennelijk van wel. Geen enkel kind mag worden uitgesloten van deelname aan het schoolreisje omdat ouders het niet kunnen betalen. Zij werken aan een initiatiefwet om dit mogelijk te maken. Kennelijk is dat nodig. De praktijk is echter weerbarstig en verzet zich op een aantal punten tegen dit loffelijk streven.
Allereerst is daar het solidariteitsprincipe. Een sociale houding waar juist genoemde partijen nogal graag gebruik van maken. Het komt er bij het schoolreisje op neer dat andere, de betalende, ouders dan maar moeten bijdragen aan het reisje van de kinderen van de niet betalende ouders. Dat is helaas buiten de waard gerekend. Want als je school een populatie kent die het in het algemeen niet breed heeft, zijn ouders daar niet snel toe bereid. Immers, ze zijn al blij dat ze het geld op kunnen brengen voor hun eigen kind. Laat staan als ze nog moeten bijdragen voor een ander. De school moet maar bijpassen is dan het veel gehoorde alternatief. Niet alleen gaat dat ten koste van het budget dat toch al zeer beperkt is en veelal niet eens toereikend is voor alle noden van de lespraktijk, het heeft ook nog een ander ongewenst effect. Immers, ouders die dit vernemen en al tegen de rand zitten of ze het op kunnen brengen, zouden wel eens kunnen bedenken dat ze ook maar niet moeten betalen. Tenslotte past de school wel bij!
En dan de meest creatieve oplossing van de genoemde linkse partijen: minder uitgeven, daar zijn ze namelijk zelf ook zo goed in. School moet dan maar een eenvoudiger uitstapje, minder kostend reisje bedenken. Dat wordt dan een lokale speeltuin of spelhal. Is dat hoe we fantastische school-herinneringen voor kinderen bouwen en hoe we ook de minder bedeelden iets extra’s gunnen?
Het probleem is meervoudig en bevat geen simpele uitsluiting
van kinderen zoals Links ons wil doen geloven. Laat ik eerst vertellen hoe de
kosten van een schoolreisje zijn samengesteld. We kennen drie onderdelen: het
vervoer, de toegang en de extra’s, zoals versnaperingen onderweg en ter
plaatse. Voor die laatste is in de budgetten van veel scholen/ouderraden al
lang geen plaats meer. Gelukkig is dat nog te verkopen aan ouders en ook al is
het een speciale dag, er gaat gewoon een broodtrommeltje mee.
Dan hebben we de toegang. De grotere pret- en activiteitenparken hebben vaak
interessante aanbiedingen, waar scholen, juist vanwege het kostenaspect al heel
alert op zijn. Ze moeten dan wel vroeg in het jaar beslissen waar ze naar toe
gaan. Nog goedkoper is het alleen in maanden als maart waarin het lesprogramma
en de kans op slechter weer in de weg zitten. Doorgaans gaat het bij de entree om
prijzen van € 10 – € 20 per kind.
En dan komt de grootste kostenpost, het vervoer. Daarvoor moet een bus geregeld
worden want het kost al moeite om ouders te vinden die bereid zijn om de hele
dag als begeleiding mee te gaan, laat staan om ook nog voldoende ouders te
vinden om te vervoeren, met alle praktische problemen van dien. En juist nu die bussen zorgen voor de kosten.
Enige honderden euro’s per bus zijn er mee gemoeid. Als we bezien hoe de kosten
verdeeld zijn, dan blijkt bijna de helft van het geld op te gaan aan het
vervoer. Kortom, de kosten voor een schoolreisje zijn geen keuze!
Een schoolreisje naar een leuke grotere attractie, wat voor kinderen in veel opzichten het hoogtepunt van het schooljaar is, is een absolute must voor scholen. Naar de lokale speeltuin biedt weinig extra’s. Hier gaan ze ook met een ouder naar toe als die dat een keer kan betalen. Bovendien schept dat voor een groep dezelfde vervoersproblemen. Dit als alternatief bieden is dus een grote miskleun van de SP en GroenLinks. Beter zou het zijn de ouderbijdrage nu eindelijk eens verplicht te maken en voor de minder draagkrachtigen hiertoe een extra bijdrage in de uitkering, het minimum loon of in de kinderbijslag toe te voegen. Een alternatief is om de Leergeld stichtingen van extra middelen te voorzien en de procedure om daarop een beroep te doen te vereenvoudigen en via de school te laten doen. Dat voorkomt dat deze ouders die zich al kapot schamen om extern weer eens aan te moeten kloppen voor geld, opnieuw geconfronteerd worden met formulieren en een huisbezoek.
De allerbeste oplossing is echter het probleem weg te halen bij ouders en de scholen extra geld te geven voor twee keer per jaar een dergelijk schoolreisje. Het tweede is dan de verplichte kabinetstrip naar het (Rijks)museum! Ik doe dan ook een dringend Appèl op alle politieke partijen om hiervoor budget beschikbaar te stellen, maar dan wel bóvenop de 1,4 miljard voor werkdrukverlaging en salarisverhoging van leerkrachten.
Ton Keesom